Η αναβάθμιση των F-16 μπορεί να κοστίσει σχεδόν μισά λεφτά αλλά δεν υπογράφουν!

Αυτά που ζει η Ελλάδα δεν πρέπει να έχουν προηγούμενο. Όχι τουλάχιστον όσον αφορά μερικές δεκαετίες ζωής που εμείς έχουμε συμπληρώσει, αλλά και με όσα έχουμε διαβάσει και πληροφορηθεί για την ελληνική ιστορικά τεκμηριωμένη συμπεριφορά, στα θέματα της ισχυροποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.

Το χθεσινό εντελώς παράλογο ΚΥΣΕΑ, δεν κατέληξε σε αποφάσεις πλην της επικύρωσης της ενεργοποίησης των διαδικασιών για την υποστήριξη των μεταφορικών αεροσκαφών C-27J Spartan, τα οποία εξάλλου δεν χρησιμοποιούνται και τόσο για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο για την κάλυψη αναγκών της Πολιτείας, το οποίο ασφαλώς οι προσφέρεται αγόγγυστα.

Οι πληροφορίες που κυκλοφορούν για τη χθεσινή «τρελή» μέρα… ή μάλλον νύχτα του ΚΥΣΕΑ, φέρνουν στην επιφάνεια ένα δυσώδες εσωτερικό ελληνικό πολιτικό παρασκήνιο, το οποίο δικαιολογεί απόλυτα τη σκληρή κριτική, εάν δεν εγείρει ζητήματα «χαλαρής» δημοσιογραφικής αντιμετώπισης της παθογένειας. Τα πράγματα όμως είναι χειρότερα…

Θα ξεκινήσουμε… επικοινωνιακά, αποτυπώνοντας αυτό που θα γράψουμε σε μία φράση, η οποία είναι ασφαλώς «μισή αλήθεια», όχι επειδή δεν ισχύει και στην κυριολεξία της, αλλά διότι η ερμηνεία είναι περισσότερο πολύπλοκη:

Το πρόγραμμα της αναβάθμισης των 85 μαχητικών F-16 θα μπορούσε να κοστίσει στον Έλληνα φορολογούμενο όχι 1,1 δισεκατομμύριο ευρώ που είναι ο προϋπολογισμός (το συνολικό «πακέτο» του συμβολαίου, μαζί με την υποστήριξη απέχει περί τα 150 εκατ. ευρώ), αλλά «χονδρικά», 1,1 δισεκατομμύριο δολάρια!

Ναι, δεν είναι ετεροχρονισμένο πρωταπριλιάτικο, όπως δηλαδή έμοιαζαν πολλά χθες το βράδυ, αλλά η πραγματικότητα. Τείνουμε να ξεχάσουμε πολύ νωρίς την μετά από την παρέλευση εικοσαετίας, το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε ποσό 460 εκατομμυρίων δολαρίων για την ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Λόγω απουσίας σχετικών κωδικών «το πέρασαν» μέσα σε κωδικό που αφορά τη χρηματοδότηση «της ανάσχεσης της ρωσικής επιρροής». Αυτό φαίνεται, όμως ίσως και να μην είναι ήσσονος σημασίας όπως θα εξηγηθεί αργότερα. Σημασία έχει ότι τα χρήματα αυτά έχουν εγκριθεί και η εκταμίευσή τους θα γίνει από το 2019.

Τα χρήματα αυτά που εξασφαλίστηκαν με ισχυρή παρέμβαση περισσοτέρων του ενός λόμπι στην αμερικανική πρωτεύουσα και την έλευση στην Αθήνα (προερχόμενου από το Ισραήλ) του πολύ ισχυρού Αμερικανού Γερουσιαστή Λίντσι Γκρέιαμ, ο οποίος επισκέφθηκε και το Μέγαρο Μαξίμου, όπου έγινε δεκτός, σύμφωνα με πληροφορίες, με εξαιρετικά φιλική και εποικοδομητική διάθεση.

ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟ ΠΟΣΟ ΣΧΕΔΟΝ ΜΙΣΟΥ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ ΔΟΛΑΡΙΩΝ

Ο άνθρωπος ήταν μάλιστα τόσο ικανοποιημένος από το κλίμα που συνάντησε στην Ελλάδα, ώστε η ενεργοποίησή του μετά την επιστροφή στην Ουάσιγκτον ήταν άμεση. Γύρισε τα πάνω κάτω και ως αποτέλεσμα είχαμε τα 460 εκατομμύρια δολάρια, ένα ποσό το οποίο στη σημερινή συγκυρία θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε… με δέος, ενώ το φυσιολογικό συναίσθημα προς αυτούς που συνέβαλαν στο αποτέλεσμα είναι μόνο η ευγνωμοσύνη.

Η εκταμίευση των χρημάτων αυτών έχει συνδεθεί έχουν συνδεθεί ευθέως και με την εξέλιξη στο πρόγραμμα της αναβάθμισης των F-16. Κι εδώ υπάρχει μια κρίσιμη λεπτομέρεια: Η Ελλάδα χρειάζεται να υπογράψει και να ενεργοποιήσει το κείμενο της τέταρτης αναθεωρημένης Επιστολής Προσφοράς και Αποδοχής (LOA: Letter of Offer and Acceptance).

Από τη στιγμή που θα το πράξει, – η προθεσμία εκπνέει στις 30 Απριλίου – σε συνεργασία με το State Department και το Πεντάγωνο που έχουν λάβει εντολή από το Κογκρέσο για να συντονίσουν την αξιοποίηση του διατιθέμενου κονδυλίου με την ελληνική πλευρά, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα χρήματα ακόμα και αποκλειστικά για τα F-16.

Εξ ου και η αιτιολόγηση ότι το πρόγραμμα μπορεί να κοστίσει πολύ φθηνότερα και από τα χρήματα που έχουν προβλεφθεί στον προϋπολογισμό. Μπορεί όμως να χειριστεί το θέμα διαφορετικά, καλύπτοντας όσα λείπουν από τον προϋπολογισμό του συμβολαίου για το πρόγραμμα αναβάθμισης που συμπεριλαμβάνει και την υποστήριξη των αεροσκαφών (ανταλλακτικά και όχι μόνο), επιλέγοντας άλλους τομείς δαπάνης των χρημάτων.

Για παράδειγμα, θα μπορούσε να αναζητήσει ενίσχυση για το Πολεμικό Ναυτικό, μήπως θα μπορούσαμε να πείσουμε για την αποδέσμευση κάποιων μονάδων επιφανείας που θα μας βοηθούσαν να καλύψουμε τα όποια ελλείμματα ισχύος που παρουσιάζονται σήμερα.

Θα μπορούσαμε να παραλάβουμε ποικιλία ναυτικών ή/και αεροπορικών όπλων τα οποία θα ενίσχυαν σημαντικά την ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία. Ο Στρατός έχει μεγάλες ανάγκες και οι ΗΠΑ διαθέτουν λύσεις. Θα μπορούσαμε όμως να κινηθούμε ορθολογικά και να καταστήσουμε την ίδια την αναβάθμιση των F-16 πολύ πιο πλήρη.

Με 100 περίπου εκατομμύρια δολάρια, ήτοι κάτι περισσότερο από το 20% του ποσού που μας διατίθεται, τα αναβαθμισμένα μαχητικά θα μπορούσαν να αποκτήσουν ατρακτίδιο IRST (Infra-Red Search and Track) τα οποία βασίζονται σε ηλεκτρο-οπτικούς αισθητήρες.

Η κατασκευάστρια του F-16, Lockheed Martin, έχει ολοκληρώσει το ατρακτίδιο IRST Legion Pod στο μαχητικό, όπου θα το τοποθετήσει μετά την ολοκλήρωση και επιχειρησιακή αξιοποίησή τους στα μαχητικά αεροσκάφη F-16 και F-18 της ανταγωνίστριάς της, της Boeing.

Η ενσωμάτωση τέτοιων συστημάτων θα προσέφερε πολύ σημαντικά επιχειρησιακά πλεονεκτήματα, επιτρέποντας ικανές αποστάσεις αποκάλυψης ακόμα και στόχων όπως τα περίφημα «αόρατα» (σ.σ. μειωμένη παρατηρησιμότητας), καθώς και την ανάπτυξη νέων τακτικών, που θα εκμεταλλεύονταν τη «σιωπηλή» αυτή λειτουργία.

Με τη βοήθεια ενός συστήματος IRST και με την μετάδοση (μέσω τακτικού δικτύου δεδομένων) της “μεγάλης εικόνας” από ένα (κατάλληλα αναβαθμισμένο) Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου, το F-16 μετασχηματίζεται, γράφαμε στη σχετική ανάλυση!

Από ένα τακτικό μαχητικό, μετεξελίσσεται σε ένα ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα – κόμβο ενός ευρύτερου δικτυοκεντρικού συστήματος, με αυξημένη επίγνωση κατάστασης, έτοιμο να «υποδεχθεί» με τον «κατάλληλο» τρόπο υφιστάμενες και μελλοντικές απειλές. Επιμένουμε πως ΔΕΝ το χρειαζόμαστε ενώ κλαυθμυρίζουμε ότι η Τουρκία θα αποκτήσει F-35;

Το άλλο ζήτημα που είναι κομβικής σημασίας είναι τα συστήματα αυτοπροστασίας των F-16, καθώς παρουσιάζεται ευκαιρία δραματικής αναβάθμισης της επιβιωσιμότητας των αεροσκαφών, περνώντας στην ψηφιακή εποχή.

Εκεί περί τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ένας άλλος υπουργός Άμυνας δήλωνε ότι τα επόμενα αεροσκάφη θα ερχόντουσαν με ενσωματωμένο το ASPIS II, απορρίπτοντας πρόταση πλήρως ψηφιακού συστήματος αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου, επί τη βάση του επιχειρήματος του βιομηχανικού ρίσκου.

Πέρασαν 15 χρόνια για να επιλυθούν τα προβλήματα, όσο επιλύθηκαν και ο υπουργός αυτός ουδέποτε έδωσε εξηγήσεις. Έτυχε τότε να τα γράφουν και να προειδοποιούν κάποιοι. Ποιος δίνει σημασία όμως; Η «κάθαρση» του συστήματος εξαντλήθηκε στον Άκη…

Επανερχόμενοι όμως στα σημερινά, αναρωτήθηκε ποτέ κανείς πόσο πιο εύκολο θα ήταν για την αναβάθμιση των αεροσκαφών μας να συμπεριλαμβανόταν ένα προηγμένο σύστημα που χρησιμοποιεί η αμερικανική Αεροπορία το οποίο και θα μας αποδέσμευε; Γιατί να μην το κάνουμε εφόσον μας δίνουν τα χρήματα; Δικαιούμαστε να ολιγωρούμε;

“ΥΦΑΚΙ” ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΟΓΚΡΕΣΟ, STATE DEPARTMENT ΚΑΙ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ

Με βάση τα ανωτέρω, απορεί κανείς να μας εξηγήσει για ποιον λόγο δεν κυρώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες το πρόγραμμα της αναβάθμισης των F-16, το μοναδικό πραγματικό ζήτημα που αντιμετώπισε το χθεσινό ΚΥΣΕΑ.

Είναι οι δάφοροι περίεργοι πολιτικάντηδες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ή παίζει κανένας άλλος «κατενάτσιο» με πρόσχημα τις διπλωματικές σχέσεις με τη Ρωσία, μπας και του πιστώσει η Μόσχα… την «αντίσταση», λόγω του ότι η επιπλέον χρηματοδότηση θα δοθεί υπό το πρόσχημα της ανιμετώπισης της ρωσικής επιρροής;

Για εντελώς ηλίθιους τους θεωρούν τους Ρώσους να πιστώσουν στον οποιονδήποτε τέτοιο πράγμα, από τη στιγμή που γνωρίζουν ότι λόγω της ιδιότητας του κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ, ο ελληνικός χώρος και οι Ένοπλες Δυνάμεις θα εμπλακούν σε περίπτωση μιας ω μη γένοιτο στρατιωτικής εμπλοκής της Δύσης με τη Ρωσία!

Εν κατακλείδι, απλά αρνούμαστε να αποδεχθούμε – ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων – το ότι συμμετέχων στο χθεσινό ΚΥΣΕΑ διερρήγνυε τα ιμάτιά του ότι αν οι Αμερικανοί δεν δεσμευθούν ότι θα εκταμιεύσουν τα χρήματα και θα μας πουν μάλιστα το πότε και το πώς, ο ίδιος δεν πρόκειται να συναινέσει στο πρόγραμμα.

Διότι εάν μας έπειθαν ότι το απίστευτο όντως καταγράφηκε, τότε η απάντηση στον οποιοδήποτε θα ήταν, «ποιος νομίζει ότι είναι ώστε να αμφισβητεί διαταγές του Κογκρέσου προς το State Department και το Πεντάγωνο και εν τέλει να δικαιούται να θέτει σε κίνδυνο την είσπραξη 460 εκατ. δολαρίων για τις Ένοπλες Δυνάμεις».

Για τέτοια θέματα μέχρι ειδικά δικαστήρια θα μπορούσαν να προκύψουν και ο ισχυρισμός δεν εμπεριέχει καμία δόση υπερβολής. Α ελπίσουμε ότι μέχρι την προθεσμία της 30ης Αυγούστου το όλο ζήτημα θα έχει διευθετηθεί.

Όποιος φοβάται «πολιτικά» τους εσωτερικούς πολιτικούς εκβιασμούς, μπορεί να πάει μια και καλή στο σπίτι του. Επίσης, εάν η αντιπολίτευση δεν αντιλαμβάνεται το διακύβευμα της εθνικής ασφάλειας επαρκώς και προτιμήσει την πολιτική σύγκρουση με στόχο την κατάληψη της εξουσίας αντί να στηρίξει τις Ένοπλες Δυνάμεις μετά από τόσα χρόνια εγκατάλειψης από όλους, απλά δεν κάνει και δεν πρέπει να κυβερνήσει.